Franciszkanie.pl - serwis informacyjny

"Przyjdźcie do mnie wszyscy utrudzeni i obciążeni... weźcie Moje jarzmo". W rzeczywistości Jezus nie proponuje nam „nowych kajdanek”, ale proponuje udział w dźwiganiu Jego ciężaru! On dźwiga i ocala ten świat, a nas zaprasza właśnie do udziału w Jego drodze.

Z daleka od kamer i wielkiej widowni, ponieważ w głębi serca, pomnaża się "nowe życie", a błogosławieństwo Boga spływa na świat przez tych, którzy są coraz mocniej wkorzenieni w Boga. Życie łaski, które w uczniach Jezusa wprost eksploduje jest jednocześnie darem dla tych, którzy ich przyjmują jako posłańców Boga.

Jaki jest sens wierności jednego? Jednego brata pośród swoich? Jednego Kościoła wobec świata? Sens jest taki, że przez wierność i świadectwo jednego wielu jest uratowanych (por. Rz 5,15).

Jezus jest świadomy, że świat dojrzał i czeka na słowo i moc Boga. Czeka na prawdę, która wyzwala i niesie życie. Dlatego wzywa do modlitwy o żniwiarzy. Apostołów posyła, ale chce posyłać ich w większej liczbie.

Tylko w świetle jakim jest Bóg, możemy odkrywać prawdę o Nim i o nas. Każdy jest wezwany, aby w Bożej światłości poznawać prawdę potrzebną w danej chwili. Bóg jest blisko i wie czego nam potrzeba.

Żyjemy w czasach ostatecznych czyli pomiędzy wylaniem Ducha Świętego na świat, a przyjściem Pana Jezusa. Wszystkie najważniejsze wydarzenia duchowe dla świata dokonały się!

Księga życia i łaski Jezusa z chwilą wniebowstąpienia zostaje zamknięta na ziemi. Otwiera się księga życia Kościoła, księga historii łaski - życie Jezusa w nas, jako dziękczynienie Ojcu i świadectwo wobec świata.

Duch, obiecany przez Jezusa sprawi, że uczniowie nigdy nie będą się czuć osieroceni. Duch Święty przeprowadził w cierpliwości przez wszystkie cierpienia Jezusa i ożywił Jego ciało po śmierci. Duch Święty poprowadził Filipa, aby przyniósł radość całemu miastu. Dlaczego więc Jezus mówi: „Świat… Go nie widzi ani nie zna?” (J 14,17).

"Chrystus Dobry Pasterz, swoim autorytetem (laska) prowadzi i strzeże swoich wiernych (owca), przyciąga ich melodyjną symfonią prawdy (flet) oraz pozwala im spocząć w cieniu drzewa życia, swego odkupieńczego Krzyża, który otwiera na nowo raj”.

Niezmordowany, zmartwychwstały Wędrowiec jest i pozostanie na każdej naszej drodze. W zasięgu naszych rąk i serca jest Jego Słowo - najgłębsza interpretacja naszego życia. Nie mogę więc narzekać - nawet na pogodę! Mogę się modlić, bo wierzę co Bóg może nam dać. Przede wszystkim mogę i chcę żyć w każdej pogodzie tym, co już Bóg nam dał.

W jaki sposób powstanie z martwych i pojawienie się ponowne Jezusa między nami jest "wielkim miłosierdziem"? (1 P 1,3). Trzeba nam najpierw chyba zapytać dlaczego Jezus umarł, co doprowadziło Go do śmierci i co uczynił dla nas oraz co czyni dalej pośród nas po zmartwychwstaniu.

Czego szukałaś w swoim życiu Mario z Magdali?

„Hosanna, błogosławiony, który idzie w Imię Pańskie”! To Jezus idzie w Imię Ojca, nie cofnął się i nigdy nie cofa się, aby nas ocalić! Nasza odpowiedź to ponowne spojrzenie na pasję Jezusa, aby sam Ojciec oczyścił nas - swój kielich - z plucia i zniewag na Chwałę Boga w Synu, a wypełnił Słowami Boga i Krwią Syna.

Bóg ma władzę nad całym nieszczęściem człowieka. Ukazuje to z wielką mocą Ewangelia św. Jana. Ojciec przez Chrystusa - ludzką i boską ręką - „otwiera wszystkie nasze groby”, więcej karmi nas Chlebem z nieba. Możemy być uwolnieni od wszytskich ran i śmierci!

W IV niedzielę Wielkiego Postu wraz z uzdrowionym ślepcem przechodzimy drogę z ciemności do światła. Jezus sam pragnie, abyśmy w uzdrowieniu fizycznym i trudnościach uzdrowionego zobaczyli siebie idących za Nim lub pozostających uparcie w ciemnościach.

W III niedzielę Wielkiego Postu jesteśmy zaproszeni do szczerej rozmowy z Jezusem jak Samarytanka. Mamy zostawić szemranie i otworzyć się na nowe rozlanie się miłości Boga w nas, na Szum Ducha, który wzbudza modlitwę i jest radością Ojca.

W wydarzeniu na górze Tabor widzimy błysk wieczności. To ważne dla tych, co uwierzyli w Jezusa Chrystusa i chcą nabrać odwagi do dalszej drogi. Nie jest to droga ślepa, ani nieprzetarta. Bez wiary Abrahama i posłuszeństwa Jezusowi nie wyjdziemy z przekleństwa grzechu i śmierci.

„W ciągu… całej historii ludzkiej toczy się ciężka walka przeciw mocom ciemności; walka ta zaczęta ongiś u początku świata, trwać będzie do ostatniego dnia, według słowa Pana. Wplątany w nią człowiek wciąż musi się trudzić..."

W świętości nie chodzi o perfekcję na każdej ludzkiej płaszczyźnie, ale o to, aby w konkretnej sytuacji być takimi jakimi chce nas sam Bóg przez Jezusa. To czyni nas świętymi; doskonałość jest wtedy również „przekraczalna”, to znaczy za każdym razem możemy kochać doskonalej wpatrując się w Jezusa.

Każdy uczeń Jezusa jest wezwany, aby świecić, a nie błyszczeć. Jest to wezwanie, które płynie z ust samego Jezusa: „Wy jesteście światłem świata… Nie zapala się światła i nie stawia pod korcem, ale na świeczniku, aby świeciło wszystkim, którzy są w domu. Tak niech świeci wasze światło przed ludźmi, aby widzieli wasze dobre uczynki i chwalili Ojca waszego, który jest w niebie” (Mt 5,14-16).