Franciszkanie.pl - serwis informacyjny

Pierwszy dzień tygodnia - niedziela 27 listopada 2016 r. - jest również pierwszym dniem Adwentu. Co ma wspólnego Noe z Adwentem? Czy czeka nas jakiś nowy potop? Jeśli tak, to jak się na niego przygotować?

Jeżeli Jezus powrócił w chwale z najbardziej krwawej bitwy, ponieważ ukrzyżowany- zmartwychwstał; to przyjdzie do nas na końcu czasów, po pełnej cierpienia i bólu naszej historii, historii narodów i świata. Powróci i zabierze do swego królestwa tych, którzy Mu zaufali.

Jedna z odpowiedzi wiernych podczas Eucharystii. Wyznając wiarę, głosząc odważnie słowami, życiem i podejściem do zwykłych obowiązków Ewangelię Jezusa w świecie, oczekujemy Jego chwalebnego powrotu i objawienia się Jego panowania przez miłość.

Siedem odważnych wyznań w życie wieczne i siedem pragnień zatrzymania tego co ziemskie nawet po śmierci. Walka. "Niech Pan skieruje serca wasze ku miłości Bożej i cierpliwości Chrystusowej" (2 Tes 3,5).

Dwa pragnienia: Boga i człowieka; Jezusa i Zacheusza, które mają stać się jednym pragnieniem dwóch wolności. Wspólnym zamieszkiwaniem i domem na zawsze.

W 1967 r. Czesław Niemen zaśpiewał po raz pierwszy „Dziwny ten świat”. Słowa, które i dziś bardzo mocno brzmią, bo niestety ciągle są prawdziwe: „…i dziwne jest to, że od tylu lat człowiekiem gardzi człowiek”.

Co Jezus chce zobaczyć w nas, kiedy przyjdzie na końcu czasów? Chce widzieć nas, wierzących, z otwartymi sercami i wyciągniętymi spontanicznie rękami, które jak ręce Mojżesza, były wzniesione do nieba, ręce zmęczone, spracowane, może podtrzymywane przez przyjaciół jak w sytuacji Pasterza narodu wybranego (Wj 17,8-13).

"Dziękczynienie jest cechą charakterystyczną modlitwy Kościoła, który celebrując Eucharystię, ukazuje się i staje bardziej tym, czym jest. Istotnie, w dziele zbawienia Chrystus wyzwala stworzenie od grzechu i od śmierci, by je na nowo poświęcić i zwrócić Ojcu na Jego chwałę".

Bóg woła o wiarę Habakuka! Apostołowie wołają do Jezusa o pomnożenie swojej wiary, a św. Paweł wzywa Tymoteusza, aby rozpalił charyzmat, którym ma na nowo służyć innym.

"Jedno jest jasne: znakiem Boga dla ludzi jest Syn Człowieczy - sam Jezus. A jest nim najpełniej w misterium paschalnym, w tajemnicy śmierci i zmartwychwstania… On, ukrzyżowany i zmartwychwstały, jest prawdziwym Łazarzem” (Benedykt XVI, Jezus z Nazaretu).

Przypowieść, którą usłyszymy podczas liturgii w najbliższą niedzielę, zatytułowana jest w wydaniach Pisma Świętego: „Przypowieść o bogaczu i Łazarzu”. Przypatrzmy się bliżej tekstowi przypowieści: żył pewien człowiek bogaty… i żył żebrak imieniem Łazarz. Zauważmy, że człowiek bogaty nie ma imienia.

Tekst Ewangelii przeznaczonej na 25. niedzielę zwykłą rozpoczyna się od przypowieści o nieuczciwym zarządcy. Kończy się ona podsumowaniem Jezusa: „Synowie tego świata roztropniejsi są w stosunkach z podobnymi sobie ludźmi niż synowie światłości”. Czy jest to prostu stwierdzenie faktu? A może pochwała synów światłości, czyli tych, którzy żyją nauką Jezusa, utożsamiają się z gronem Jego uczniów...?

„A obok krzyża Jezusowego stały: Matka Jego i siostra Matki Jego, Maria, żona Kleofasa, i Maria Magdalena. Kiedy więc Jezus ujrzał Matkę i stojącego obok Niej ucznia, którego miłował, rzekł do Matki: «Niewiasto, oto syn Twój». Następnie rzekł do ucznia: «Oto Matka twoja». I od tej godziny uczeń wziął Ją do siebie” (J 19,25-27).

„Zbliżali się do Jezusa wszyscy celnicy i grzesznicy, aby Go słuchać” (Łk 15,1). Jezus, Jego Osoba, słowa, to coś bardziej pociągającego niż grzech i kraina śmierci, która dla „grzeszników i celników” stała się z czasem jak mieszkanie.

O co właściwie tak naprawdę walczymy i co chcemy zbudować w swoim życiu? Do osiągnięcia celu dobiera się odpowiednie środki. Jeśli chcemy wygrać bitwę o życie wieczne to trzeba mieć najlepszego Generała. Jeśli chcemy zbudować dom wiecznotrwały, to trzeba mieć Mądrego Budowniczego.

Syn Boży nie pozostał na równi z Bogiem, ale dla nas uniżył się. Rozpoczął swoją drogę na ziemi pomiędzy zwierzętami w Betlejem, a skończył pomiędzy złoczyńcami na krzyżu. Blisko tych tajemnic była Maryja. Św. Franciszek zbliżył się do tych tajemnic i przeniósł w swoją codzienność.

Pan Bóg jest tym, który przyprowadza, zbiera, gromadzi… Pragnie ze wszystkich narodów uczynić jeden lud zebrany w Jego imię.

Czy myślicie, że przyszedłem dać ziemi pokój? Nie, powiadam wam, lecz rozłam. Szokujące słowa Jezusa. Zwłaszcza, jeśli pamiętamy Jego wypowiedź skierowaną do uczniów po zmartwychwstaniu: Pokój zostawiam wam, pokój mój wam daję. Czy nie ma sprzeczności pomiędzy tymi dwiema stwierdzeniami?

Jezus żył w czasach, kiedy społeczeństwo było podzielone na niewolników i panów, na tych którzy służą, i na tych, którzy są obsługiwani. W tamtych czasach nikomu nie przyszło do głowy coś takiego, jak zniesienie niewolnictwa. Przecież w takiej sytuacji świat by się zawalił, runąłby cały porządek społeczny. Dlatego to, co mówi Jezus do swoich uczniów, jest dla nich szokujące: Pan, kiedy wróci z uczty, przepasze się i każe sługom zasiąść do stołu i będzie im usługiwał!

„Dnie i noce, błogosławcie Pana, chwalcie i wywyższajcie Go na wieki” (Dn 3,71).