Franciszkanie.pl - serwis informacyjny

Kilka miesięcy temu wchodząc do kaplicy sióstr zakonnych, gdzie sprawowałem Mszę Świętą, poczułem się źle, jakoś niepewnie. Coś mną zachwiało.

Tytuły niektórych mediów z niedzieli Świętej Rodziny: „Okrucieństwo wobec zwierząt”, „Zwierzę skonało w męczarniach”, „Rezygnacja z fajerwerków – szkoda zwierząt”, „Msza z psami”. Podobnych każdego dnia znajdziemy dziesiątki. Jesteśmy świadkami budowania „nowej wrażliwości” człowieka wobec stworzenia, przy jednoczesnym gloryfikowaniu postaw skierowanych przeciwko naturze i misji człowieka.

Lato. Rok 81 ubiegłego stulecia. W jednym z piękniejszych obiektów sanatoryjnych w kraju w Szczawnie Zdroju, następuje zmiana turnusu, która pociąga za sobą duży ruch w holu przy recepcji. Dużej grupie ludzi reprezentujących trzy pokolenia wiruje w głowie jedno z najważniejszych pytań:

Naturalne – sztuczne. Jasne – ciemne. Białe – kolorowe. Ciepłe – zimne. Ciągłe – pulsujące. Niespolaryzowane – spolaryzowane. Czyste – …? No właśnie. Czy światło może być brudne? Wydaje się, że nie. A jednak.

Przeminął Światowy Dzień Ubogich. Przebrzmiała Ewangelia o sądzie ostatecznym: byłem głodny, spragniony, chory, nagi… A tu powstał kolejny Starbucks.

Prawie każdy ma swoją receptę na radosne przeżycie świąt Bożego Narodzenia. Mają ją biedni i bogaci, wielcy i mali, domownicy i bezdomni, dorośli i dzieci. Pragniemy wspólnoty, stołu (pełnego), ciepła, życzliwości, choinki, prezentu, swojej gwiazdy na niebie. Ale nie dla wszystkich te proste pragnienia stają się osiągalne. Nawet Nowonarodzony Zbawiciel nie miał wszystkiego.

Pierwsze skojarzenie: żul. Nie, nie mogę go tak nazwać. Bezdomny? Nie wiem, choć na takiego wyglądał. Przewinąłem w myślach wiele określeń, przewertowałem słownik i nie znalazłem słowa na określenie tego człowieka. Bo jak go nazwać: dziad, łachmaniarz, łazęga, nędzarz, powsinoga, wagabunda, włóczęga, wycieruch, kloszard, biedak, żebrak, nikt? Z pewnością był ubogi. Wiek: około 60 lat, ubiór zużyty, sfatygowany i brudny. Włosy długie, dawno nie myte, w nieładzie…

Każdy z nas z pewnością słyszał o powabnych syrenkach, o ich pieszczotliwym śpiewie i olśniewających kształtach. Nie tylko słyszał, ale i zapewne spotkał i doświadczył ich oszałamiającej presji. Nie brakuje wokół nas sytuacji i zjawisk, sposobności i osób wiodących nas do tego, aby zboczyć z w miarę prostej, choć wyboistej drogi, po której co dzień kroczymy.

Czy to, co jest? Czy to, czego by się chciało? Czy to, co powinno być?

Sytość, kanapowe wygodnictwo, niepohamowana chęć posiadania, a na drugim biegunie głód, niedola i skrajne ubóstwo.

Jest piękny letni dzień. Słońce prawie w zenicie. Gorące kamienie parzą gołe stopy. Tymczasem…

Szatanowi bardzo zależy na mnie. Oj, bardzo. I na tobie też. Jest bardzo inteligentnym stalkerem. I to jest zła wiadomość.

Przyszedł Pan zapowiedziany, w księgach świętych zwiastowany. Lecz, o dziwo, co się dzieje? Nikt Go dzisiaj witać nie chce?

Jest taki zwyczaj, że na stole wigilijnym zostawia się jedno nakrycie dla niespodziewanego gościa. Ale drzwi…

„Nie trzeba być Indianą Jonesem, aby stać się poszukiwaczem i odkrywcą. Nie trzeba uciekać od powszedniości, aby być uczestnikiem niezwykłych przeżyć i pasjonujących fascynacji”. Dziś zapraszamy do odkrywania z nami „niezwykłej codzienności”, w którym pomagać nam będą refleksje o. Bronisława Staworowskiego. Mamy nadzieję, że nowy autorski cykl będzie inspiracją do pięknego życia.